Şiir
Sana bir şiirler olmuş sevgilim Yüzün gözün söz içinde Hangi imla kitabına baksam Benden ayrı yazılıyorsun Ne zaman denizi tepeden gören bir yerde otursam, rüzgarla gelen deniz kokusuna bulansam dalgalarla konuşmaya başlıyorum. Bunu kendimi bildim bileli yapıyorum. Çünkü ben denize doğmuş bir kuşum! Ama çok uzundur değil Özdemir Asaf şiirini anımsamam, en fazla iki sene olmuştur olsa olsa. Diğer ucu görünmeyen denize daldığımda yeniden en baştan defalarca hatırlayıp mısraları bir martı çığlığında oradan oraya uçuşum herhangi bir zaman kipine sığmıyor. Geçmiş zamanda yazılan bu dört cümle aslında Akdeniz kadar derin benim için. Özdemir ne düşündü bilen var mı acaba? Belki bu şiir de Özdemirin güzeller güzeli Mevhibesi içindir yine. Bana ilk şiirler olduğunda bir akasya ağacının altında durmuş, parmaklıklardan yola sarkan dallarda ki sarı çiçeklere bakıyordum hemen üzerinde masmavi bir gökyüzü. Baharın şehri tümden sardığını iki şeyden anlardım; portakal çiçek...